Alles geïnstalleerd en wel zit ik te genieten van 2 halve aanbeten. Na de eerste aanbeet gelijk een aanpassing in mijn rig gedaan, maar krijg weer een halve aanbeet. Beetje balend ga ik door. Maar wel weer een aanpassing gedaan. Nu zwaarder lood. Nu zal het me lukken.
BAM…. Ineens hoor ik bij mijn kant-stek lawaai. Ja hoor 4 jongen waarvan 2 vissers met 2 rubberboten en een krat bier. Pff.. Missie kansloos noem ik mijn middagsessie. (Balend overdenk ik mijn keuzes).
Ineens komt een bekende van de waterkant van mij (Hans Reinders) opduiken uit de bosjes. Hij zit aan de andere zijde van het water en zag gebeuren waar ik zo van baal. Hij nodigde me uit om aan zijn zijde van het water te gaan zitten omdat daar nagenoeg geen lijndruk is en mijn stek was veranderd in missie kansloos. (Turf bodem wat enorm door dreunt als je er loopt. En die partyvissers lopen wat af daar.) Tevens wist hij op deze manier dat er geen ongenodigde gasten op de stek naast hem kwamen zitten (win-win). Hij heeft me zelfs geholpen met sjouwen. Echt Top! (Zo kan het ook)
Alles verslepen resulteerde wel tot het verliezen van een hockeystick van mijn hanger. De stormpole van mijn oval haakte in de grond waar mijn kar overheen rolde en ik was een dop van mijn stretcherpoot kwijt.
Ik wilde de nacht doorgaan vissen, dus bleef Hans even op mijn spullen letten terwijl ik naar huis reed voor eten, drinken, slaapzak en swinger.
Net als ik wil weg gaan doen we ons verhaal bij een controleur die zijn ronde deed. En hij zegt nog, ga maar gauw het is zo donker!
Ik in hardloopstand naar de auto toe… GVD…. Heeft iemand mijn auto klem gezet. Aaaarggg. Ik hopeloos weer terug om maar in te pakken. Staat die controleur nog te babbelen met Hans en zegt: Je kan er zeker niet uit, hèhè mijn bus staat er nog voor zodat niemand me kan ontvluchten. Vervolgens heb ik hem vriendelijk verzocht om die klote grijs van zijn gezicht te halen en die bus te verplaatsen. De boodschap was duidelijk.
1,5 uur later was ik eindelijk geïnstalleerd. De wind stond op mijn kant. Taluud was gevonden. De nacht kon beginnen, en de bakken konden de kant op komen. Eind goed al goed…
Nee! Een keiharde blank die me nog steeds niet lekker zit was het resultaat van hard ploeteren.
En tot de dag van vandaag is karpervissen nog steeds mijn passie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten